Van Guldenberg tot eierkoeken

Als ik zomaar Wevelgem vernoem, dan zal deze Zuidwest-Vlaamse gemeente  bij weinigen onder jullie een belletje doen rinkelen. Alleen bij echte wielerfanaten roept het beelden op van de voorjaarswielerklassieker Gent-Wevelgem.  Grote namen als Peter Sagan, Tommeke Boonen , Freddy Maertens , Eddy Merckx ,  ja zelfs wijlen Frank Vandenbroucke ,  Rik Van Looy en Flandrien der Flandriens Briek Schotte prijken met hun naam op de “ hall of fame”.  

Lijkt deze bestemming dan absoluut minder interessant? Niks is minder waar. Akkoord, op toeristisch vlak heeft het verstedelijkte Wevelgem weinig tot niks te bieden.  Doch wanneer je wat dieper gaat grasduinen in het verleden  stoot je op een boeiende geschiedenis .  Een wandelverhaal  van kloosterzusters op de Guldenberg, vlasroten op de gouden rivier en ronde Wevelgemse eierkoeken staat op til.  Daarnaast investeerde de gemeente de laatste jaren in talrijke groene projectzones.  Ideaal om tot rust te komen aan de hand van een fikse winterwandeling.

Zou de winter wel nog bestaan, stel ik me de vraag.  We zijn inmiddels eind januari en buiten een kleine winter- en vriesprik,  stappen  we vandaag alweer onder een aangename temperatuur doorheen de Guldenberggemeente.  Heel toepasselijk volgen we het Guldenbergpad langs enkele verrassende paden van de Wevelgemse woongordel.  De wandelroute 16 km lang – maar makkelijk in te korten tot 9 of 5 km –  werd in het leven geroepen in 1997 ter gelegenheid van 800 jaar Wevelgem.    Het zou me pas later duidelijk worden welke belangrijke rol hier weggelegd is voor de naam Guldenberg.

Ter hoogte van een oude Leie-arm gaat het wandelpad over in het 20 ha. Leie-bos.  Tussen een kruispunt van drukke autowegen tref je dit wandel- en speelbos.  Het stuk bos kan je best omschrijven als een verademing in de bruisende verstedelijking van de Kortrijkse agglomeratie aan de oevers van de Leie.  Langs de bospaden vindt je er tal van inheemse boom- en struiksoorten.  Ondanks het nog vroeg in het jaar is, merken we reeds het eerste voorjaarsleven. Binnenkort zullen de knopen van menig zomereik, de es , de zwarte els, de linde, de berk en de hazelaar volop in bloei staan. De dooi zorgde de voorbije dagen voor glibberige bospaden. Onze dichte wandelschoenen blijken geen overbodige luxe.

Komen het Leie-bos uit in de nabijheid van de Europese pionier in sojaproducten. Al meer dan 30 jaar richt de wereldvermaarde Alpro zich op smaakvolle producten die de unieke voedingswaarde van sojabonen behouden.  Zo te zien boeren ze goed, want het bedrijf is in volle expansie. Doch wie Wevelgem zegt, zegt  Eierkoeken!   Jong of minder jong,  wie durft me te zeggen het artisanaal goudgeel gebakken ovalen lekkernijtje gemaakt uit bloem, suiker , eieren  en melk niet te lusten is een kwakzalver.   Of het moet om medische redenen zijn.  Hierna maken we rechtsomkeer.  Volgen een geklemd pad  tussen de industriezone en de autostrade , waarna het jaagpad langs de Leie-meanders  de bovenhand neemt.   Aan de overkant kijken we uit over een vlak Leie-meersen landschap en die andere vlasgemeente Lauwe.   Ook Wevelgem was een belangrijke vlasgemeente.  In grote ‘hekkens’ lag het vlas destijds in het water te ‘roten. Vandaar dat de Leie de naam ‘golden river’ met zich meekreeg. Daarna stond het in ‘kapelletjes ‘ op de ‘Leiemeerschen ‘ te drogen in de zon.

Door het rechttrekken van de Leie , ontstonden hier twee oude Leie-armen.  Beide hebben een grote natuur- en recreatiewaarde. Je kan er zelf opnieuw vissen op meer dan 10 verschillende soorten, waaronder snoek. Een ervan is ingericht als paaiplaats voor de vissen en als rustgebied voor vogels en amfibieën. Met wat geluk kan je hier een fuut, ijsvogel , dodaars, bergeend  en talrijke rietkraagvogels spotten.   De contouren van een tweede stukje Leie-bos weerspiegelen zich in het roerloze water.  Dat enkel op zijn beurt doorbroken wordt door de passage van een groot binnenwaterschip.

Op de grenslijn tussen Lauwe en Wevelgem, stuwt een imposante dreef ons naar de restanten  van de Guldenbergabdij. Deze cisterciënzerinnenabdij werd gesticht in Moorsele in 1214. De vroegere kloosterhoeve “het Goet ter Coutere” bestaat nog altijd. Tussen 1242 en 1261 verplaatste de abdij zijn activiteiten naar Wevelgem omwille van de nabijheid van de Leie. De nonnetjes leefden zeer sober en streng. Voor hun levensonderhoud was bezit van vee en gronden onontbeerlijk. Van daaruit groeide de abdij verder uit tot een belangrijk machtscentrum in de regio. Na een turbulente geschiedenis van opbloei en verval, plunderingen en rijkdom werd het klooster na de Franse Revolutie in 1797 opgeheven. Men brak de kerkelijke gebouwen steen voor steen af. Alleen de kloosterhoeve en de prachtige Westerpoort blijven als getuige van deze periode over.

@Tekst & foto’s Stefaan Bailleur

Volg me verder op Facebook en Instagram voor je dagelijkse portie wandelverhaal.