In de voetsporen van de Katharen

Op uitnodiging van Vayamundo l’Espinet-Quillan vertoefde ik tijdens het paasverlof enkele dagen in het Katharenland. Een stukje Zuid-Frankrijk dat één en al geschiedenis uitademt.  Gelegen aan de poort van de Pyreneeën, kan je er volgens de vakantiebrochure, prachtige wandelingen maken. Dat belooft veel goeds. Mij hoef je het geen tweemaal te vragen.  Ik wil het bovenal met mijn eigen ogen en voeten ervaren.  

Na mijn bezoek aan Carcassonne is het nog een klein uurtje rijden tot Quillan.  Uitkijkend op de lieflijke vallei van de Aude doorkruis je eerst het wijngebied Blanquette de Limoux.  Naar verluidt de oudste bubbelwijn van Frankrijk. Al zullen ze het in de champagnestreek ongetwijfeld betwisten. Ik voelde me meteen als “ God in Frankrijk “ … du pain, du vin , … maar dan zonder boursin.  Wat is het toch een prachtig land.  De mooie wijnstreek maakt naderhand plaats voor de glooiende flanken van de Pyreneeën.  Ergens halverwege Perpignan en Carcassonne ligt in het hart van de Katharen het vakantiecentrum.  Geen betere uitvalsbasis voor een nieuw wandelverhaal.

Vayamundo l’Espinet Quillan

Kort na de middag kom ik na een relaxte reis aan.  Het domein ingepland op een oude wijngaard met talrijke vakantiehuisjes ligt midden het groen.  Ideaal voor enkele dagen onthaasting en wandelplezier.  Het domein recent overgenomen door de Vayamundo-groep zal de komende maanden een grondige remake ondergaan. Aan het onthaal word ik hartelijk ontvangen . Keurige uitleg in het Nederlands , uitgebreide kennis van de faciliteiten en een wandelkaart in de handen.   Het heerlijke ‘ Hello Happiness ‘ gevoel is er nu reeds voelbaar.

Fun voor iedereen

Aan faciliteiten geen gebrek.  Ik logeer deze dagen in een huisje voor twee personen met keuken, kamer , badkamer en een ruim tweepersoonsbed.  Niet meteen luxe, maar helemaal goed om lekker te genieten van de gezonde wandellucht en de mediterrane zon.   Als ik het vakantiedomein in oogopslag overloop beleef je midden het groen “ fun voor iedereen”. Een ruim aanbod aan sportterreinen, de obligate petanquebaan , een zwemmeer , een buiten- en binnenzwembad en een speeltuin voor de allerkleinsten zorgen ervoor dat je hier in de zomer volop kan genieten van een uitstekende familievakantie.

Maar nu is het Paasvakantie. Heerlijk rustig. Hier en daar een Belgische wagen en ikzelf , een enthousiaste wandelaar die de Katharen gaat verkennen.  Wandelen bevordert de appetijt , ik tafel vanavond in Restaurant Le Brantalou.  Chef Albert Battle en zijn team serveren er een traditionele keuken met mediterrane smaken.  Je kan kiezen uit een buffetformule of er eten à la carte.  Wie liever smult van huisbereide pizza’s  , een verse pasta of een selectie snacks kan terecht in Le Petit Brantalou. Alles is heerlijk vers  en bovenal lekker!

Wandelen

Aan tafel maak ik plannen voor de komende dagen.  Wandelen en ’s avonds genieten van een lekker en gezellig diner in Le Brantalou. Dat is toch pas onthaasten! De eerste wandeldag start ik vanaf het vakantiedomein.  Maar liefst drie “ sentiers “ (nvdr. wandelroutes) vatten hier aan.  Mijn keuze valt op  “le sentier Pic de l’Espinet”.  De wandeling maakt deel uit van een ruim wandelnetwerk onder beheer van  “ le service du Tourisme Pyrénées Audoises “.   Ik hoef alleen maar de blauwe markering te volgen. Al snel loopt het pad langs het ontluikende groen , tussen struikgewas en bomen. Naderhand wijzigt het pad in een ruige weg klimmend naar de Pic de l’Espinet en de belvedère de Brantalou.  Boven geniet je van een heerlijk zicht op Quillan en de poort van het Katharenland.

In de voetsporen van de Katharen

Mijn eerste wandelervaring was maar een opwarmertje.  Vandaag wil ik absoluut in de voetsporen van de Katharen lopen.   Het waren edelen en boeren die zich hier in de Middeleeuwen kwamen vestigen. Ze bekeerden zich tot het Katharisme, een afgeleide van het Christendom. Een doorn in het oog van de katholieke kerk, die de Katharen zag als een gevaarlijke sekte.  Het Vaticaan gesteund door de Franse Koning besloot om op kruistocht te trekken.  Een bloedig verhaal dat leidde tot het uitmoorden van alle andersgelovigen.

Sinds 2014 brengt het Katharenpad  je over 200 kilometer in twaalf etappes van Port-la-Nouvelle aan de Middellandse Zee tot Foix . Het pad leidt onder andere door een onherbergzaam gebied waar de Katharen hun  burchten bouwden om zich schuil te houden voor de kruisvaarders.  Op je weg worden wijnstokken afgewisseld met rode rotsen, dennenbossen, grillige bergtoppen en duizelingwekkende rotspunten waarop de kastelen met beroemde namen als Peyrepertus, Quéribus , Aguilar, Puilaurens of Montségur staan.

Het gehuil van de wind

Ik loop het stuk tussen de Gorges de Galamus – een diep uitgesneden kloof in de rotsen – tot het chateau de Peyrepertuse.  De Gorges vormen een indrukwekkend natuurverschijnsel. Een smalle weg plakt tegen de rotsen en wringt zich door het bassin van de Aigly naar de bredere vallei van Fenouillèdes. Onderweg kom ik voorbij de hermitage de Saint-Antoine, een kluizenaarswoning uit de 7^de eeuw tegen een ravijnwand.  De Sentier Cathare loopt hierna verder over een vrij geaccidenteerd terrein , dicht struikgewas en garrigues.  Als de hellingen hoog opschieten krijg ik het imposante Peyrepertuse te zien.  Gelegen op een smalle rotsrichel is het één van de mooiste Katharenkastelen.  De beklimming naar de kasteelruïne is geen sinecure, de wind waait hier constant. De loketbediende had me nog zo gewaarschuwd: “ het waait vandaag hevig “.   Ik wist beter en dacht het valt wel mee. Mispoes!  Het is een beangstigend gevecht tegen de huilende wind.  Eenmaal boven geniet je van een heerlijk uitzicht op de katharenheuvels.  In de verte zie ik nog net het kasteel van Quéribus …  goddelijk!

Het laatste Katharendorp

Langs ‘ les Crétes de Camurac’  beleef ik mijn mooiste wandelverhaal. Vanuit  het skioord Camurac leidt een hellend bospad naar de hoogtes van Quercourt.  Onderweg wisselen almweiden en blauwe bessenvelden elkaar af.  Op sommige plekken ligt opmerkelijk veel sneeuw. Apotheose vormt een adembenemend 360° zicht op het plateau van Sault en de besneeuwde Pyreneeën bergtoppen.  Op de terugweg kom ik voorbij Montaillou – het laatste Kathaarse kettersdorp in de streek . In 2004 vond hier voor het laatst een bijeenkomst plaats rond het katharisme.

Ik zou hier nog dagen kunnen ronddwalen, wandelen of me verdiepen in het boeiende Katharenverhaal. Helaas zat mijn tijd erop, met de belofte hier ooit terug te komen. En de herinnering van een fantastische wandelvakantie, prachtige landschappen, zon en ook wat wind, een beklimming en dan weer naar beneden, lekker eten, overvloedige wijn, gezellig verblijven, …

Tekst & foto’s Stefaan Bailleur

Volg me verder op Instagram en Facebook voor je dagelijkse portie wandelverhaal.