Onderweg tussen de Geluwse Gapers

Verder dan ver …  ondanks mooie beloftes van onze weervrouw Jill liet de rode warme hemelbol in het uiterste hoekje van de Leiestreek zich zondag ll. amper zien.  De ijzige wind voelde zelf fris aan. Eventjes twijfel bij mezelf. Zou ik wel deelnemen aan de Geluwse Gaperstocht?  De organisatie van de Wervikse Wandelsportvereniging staat  nochtans bij menig deelnemer hoog aangeschreven en ieder jaar neemt de occasionele wandelaar in grote getallen deel.

Gelegen op het kruispunt van de Leiestreek en de voorbodes van de iets verder gelegen getuigenheuvels van Heuvelland kan je er heel leuk wandelen.  Vorige week nog stapte ik langs de provinciale Boerenkrijgwandelroute.  Dan toch maar tegen de middag de wandelschoenen geveterd. Vandaag ga ik op zoek naar de gaper, refererend naar het koosnaampje van de inwoners.  Ben je even nieuwsgierig hoe dit nou zit met die gapers?  Wees gerust als je er ooit van je leven komt gaan de mensen je geenszins aanstaren met wijde open mond.  Op de hoek van het dorpsplein ontwaar je een kunstzinnige fontein met een roestbruine metalen constructie waaraan een “gaper” is bevestigd.  Het ietwat duivelsachtige beeld is een waterspuwer, die vroeger hing aan de toren van de Sint-Dionysiuskerk.

Nog half gapend neem ik samen met de andere deelnemers de start.  Op een gezellige wijze worden we het Gaperspark ingedropt. De groene verademing tussen de oude gemeentekern is een realisatie van tuin- en parkarchitect Andy Malengier en symboliseert een perfect huwelijk tussen natuur en architectuur.  Langs de rustig  kabbelende Reutelbeek en de Dourdanwijk vervolg ik de weg naar de poort van een bekoorlijk landbouwergewest.    Ik schuif geruime tijd mee met het roerloze winterse landschap dat me in een scherpe bocht langs de Rozenhoek en het gehucht de Stok brengt.  Her en der kleurt een imposante herenhoeve en calvariekruis het desolate landschap.

Dwars door het erf van de Hooghe Poorte gaat het de richting uit van Menen en haar gehucht de Koekuit. Tijdens de eerste maanden van de Groote Oorlog scheelde het nauwelijks of Menen had de plaats van Ieper ingenomen als Brits steunpunt. De Eerste Slag tussen Menen en Ieper werd synoniem voor de eerste slachtpartij in Vlaanderen en zette de frontlinie jarenlang muurvast tussen het Britse Ieper en het Duitse Menen.  De Koekuit werd een belangrijke draaischijf voor de Duitse vijand.  Op een nabijgelegen grasveld werd het Duitse vliegveld ” de Coucou ” aangelegd.  Van de Duitse machtsontplooiing blijft thans weinig over. Enkel in een privétuin staat nog een bunker deel  uitmakend van de Meenen Riegel verdedigingsgordel.

Hierna dien ik het een tijdlang te stellen met een minder bekoorlijk stuk. De Menense industriezone en enkele steegjes van de Bloemenwijk weten me immers niet te verrassen. Gelukkig  wenkt de Komerenhoek, een fijne beekvallei langsheen de Reutelbeek en zowat de groene long tussen Menen en Geluwe. Met het Tybergheinpad en het Reutelbeekpad wandel je er langs een uniek stukje biotoop.   Het geheel mondt uit in de Geluwse dorpskern en het eindpunt van deze Gaperstocht.  Afsluiten doe ik met de befaamde Franse Picon.  Het geheime huisrecept op basis van witte wijn en sinaas-extract is bovenal vervaarlijk lekker.

@ Tekst: Stefaan Bailleur –  Foto’s: Stefaan Bailleur & Marc De Coster

Volg me verder op Instagram , Twitter en Facebook voor je dagelijkse portie wandelverhaal.