Het paradijselijk Île de Noirmoutier

Enige tijd terug verbleef ik op het Île de Noirmoutier. Een paradijselijk eiland voor de Franse Vendée Kust op een klein uur rijden van de provinciestad Nantes. Je treft er een diversiteit aan van landschappen.   Geen wonder dat de combinatie van de mooie Litorale stranden, de zalige zeebries,  de sensatiepaden onder mijn voeten , de schoonheid van een wolkenzee , de fascinatie van de zoutmoerassen en de kleine gezellige vissershaven van Noirmoutier-sur-Île mij meteen een vakantiegevoel bezorgden.

Het eiland van de mimosa

Je zou Île de Noirmoutier een vreemd, doch tegelijkertijd boeiend eiland kunnen noemen.  In eerste instantie leek het mij vertrouwd.  Er zijn polders, dijken, molens en aardappelen.  Maar eveneens ervaar je er een Mediterraans  tintje. Île de Noirmoutier, ook wel het eiland van de mimosa genaamd staat bekend om zijn mild klimaat. Daarnaast vind je er te midden de Marais met zoutpannen, witte stranden met leuke Cabanons. Het lijken wel Grieks aandoende huisjes met blauwe luiken.

Gezellig druk

De regio is vandaag nog steeds een geliefde vakantiebestemming bij menig Fransen.  Naast de Côte d’Azur en de Alpen prijkt de regio Vendée waar het eiland van Noirmoutier toehoort immers op de derde plaats. In de zomerperiode is het hier gezellig druk. Maar laat het bovenal duidelijk zijn Île de Noirmoutier wist zijn eigenheid te behouden.  Hier tref je geen kustlijn volgebouwd met appartementsblokken en vakantiewoningen zoals aan onze Belgische kust.

Achteraf gezien was mijn weekendje Île de Noirmoutier veel te kort.  Er is zoveel te zien, zoveel te beleven , zoveel meer te genieten … dat ik beslist binnenkort terugga.  Het is jullie wellicht reeds opgevallen in vorige posten dat ik een bon vivant ben.  Graag laat ik jullie meegenieten van enkele topics die je op het eiland niet mag missen.

Passage du Gois – festijn van zeevruchten

Tot de jaren zeventig kwam je op het eiland slechts via twee mogelijkheden. Je had de vissersschuiten en de Passage du Gois. Deze laatste is een viereneenhalve kilometer lange natuurlijke wadweg. Tweemaal daags en alleen bij eb kan je over de weg rijden. In 1999 werd de oversteek voor het eerst opgenomen in de Tour de France. Een memorabele etappe met een immense valpartij op de glibberige kasseienstrook en menig topfavoriet die de eindzege aan zich voorbij zag gaan. De beelden gingen de wereld rond, iedereen wou de beruchte Passage du Gois van dichtbij zien. Geen kat die erom gaf dat Flandrien Tom Steels die dag voor een Belgische ritzege zorgde. Île de Nourmoutier werd een hype onder onze Zuiderburen.

La pêche à pied

Telkens als het zilte genot van de zee zich terugtrekt en de geplaveide Passage du Gois bloot komt te liggen, vind je er een festijn aan zeevruchten. Uitgerust met hoge laarzen, een klein pikhouweeltje en een emmer verzamelen de locals voor “ la pêche à pied”. In een mum van tijd vult hun emmertje zich met mosseltjes, venusschelpen, scheermesjes, kokkels, bulots en nog wat frisse oesters.  Laat de plateau met verse zeevruchten maar aanrukken.

Sel Marin de Noirmoutier

Île de Noirmoutier kenmerkt zich door een polderlandschap en ruim 700 hectaren zoutpannen.  Ze werden destijds aangelegd door monniken van de Abbaye de Saint-Philibert.  De Sauniers of zoutwinners van vandaag zijn de erfgenamen van meer dan duizend jaar geschiedenis en tradities.  Tegenwoordig zijn ze nog met een 130-tal , waarvan 100 zich verenigden in de coöperatieve Sel Marin de Noirmoutier.

De voorzitter van de coöperatieve vertelt ons honderduit hoe het grof zout zorgvuldig wordt geoogst.  De natuurlijke productiemethode en de artisanale manier van oogsten bezorgt het zout van Île de Noirmoutier een unieke rijkdom en smaak.  Het grove zout wordt op een grote hoop gestapeld om te drogen, ieder jaar goed voor 1.700.000 ton.  Daarnaast wordt er “ fleur de sel “ geoogst,  het paradepaardje van elke zoutwinner. De fijne helwitte zoutkristallen die zich aan het wateroppervlak kristalliseren vragen meer arbeidsintensiteit. De saulnier (nvdr. zoutwinner) rakelt met een spatel over het water om de fleur de sel te verzamelen. Hierna wordt het zout zorgvuldig gedroogd in de zon.  In de schaduw van menig zoutpan kan je langs de weg halt houden bij één van de talrijke zoutkraampjes .  Mijn voorraad heb ik alvast mee.

La Bonnotte

Bonnotte patatjes: die vind je alleen op Île de Noirmoutier.  In amper negentig dagen worden ze geteeld in kweekbedden.  Onder invloed van eb en vloed, waarbij het eiland regelmatig onder water loopt en wordt overspoeld met zeewater en algen, krijgt “ La Bonnotte “ de smaak van de zee met zich mee. De aardappel  heeft een bijzondere nootachtige smaak. Traditioneel gaat de Bonnotte op 2 februari, de dag van het Fête de Chandeleur (Maria-Lichtmis), de grond in en wordt, dankzij het microklimaat op het eiland, al negentig dagen later geoogst, vlak voordat hij helemaal rijp is.

La Marine

In Frankrijk staat gastronomie centraal, zo ook op het eiland van Noirmoutier.  Op een boogscheut van de vissershaven van Noirmoutier-en-Île etaleert sterrenchef Alexandre Couillon zijn kookkunsten in restaurant La Marine.  In 2015 verkoos de Champérard-gids hem tot chef van het jaar. Hij wordt er beschreven als een “gevoelige kok, kunstenaar” en “innovatief ongeëvenaard”. Naast La Marine bevindt zich La Table d’Elise, het tweede restaurant van de chef. In een eenvoudig interieur met houten tafels, roodgeverfde balken en voorwerpen uit de zeewereld biedt Alexandre een bistronomische keuken aan. Hiervoor selecteert hij kwaliteits- en seizoensproducten van het terroir.

Praktisch

Je kan makkelijk naar Île de Noirmoutier reizen met het vliegtuig. Ik nam in de vroege ochtend een vlucht vanuit Brussels Airport naar Nantes met Brussels Airlines. Vanuit Nantes is het nog een klein uurtje rijden tot het zilte eiland van Noirmoutier.

Deze trip kwam er in samenwerking met Vendée Tourisme en Office de Tourisme de l’Île de Noirmoutier

© Tekst & foto’s Stefaan Bailleur

Volg me verder op Instagram , Twitter en Facebook voor je dagelijkse portie wandelverhaal.