Pannenkoekentocht langs De Ruiter -

Bij het ontwaken raast een bulkende wind en regen door het land. Eventjes heb ik nog getwijfeld om de wandelschoenen aan te rijgen. Hup met de beentjes richting Oostnieuwkerke-dorp om de eerste kilometers van het nieuwe wandeljaar af te haspelen. De plaatselijke ‘sportkring’ organiseert er haar jaarlijkse Pannenkoekentocht. Een rustige wandeling langs landgoederen en de eertijdse heerlijkheden staat in het verschiet.

De voetbalkantine van SK Oostnieuwkerke maakt vandaag plaats voor de wandelmeute. Een maandelijks gegeven trouwens, want de komende maanden is het iedere eerste maandag wandelen geblazen bij de Oostnieuwkerkse wandelclub. Ondanks de harde wind en regen zijn de wandelaars niet thuis gebleven. Allen willen immers een frisse neus ophalen na de drukke feestdagen. En een nieuw wandeljaar gaat uiteraard gepaard met talrijke wensen. OK, de kussen van het vrouwelijk schoon neem ik gretig mee.

De wandeling kent een rustige aanloop langs de sportterreinen en het keurige marktplein met haar Onze-Lieve-Vrouwkerk. We vervolgen tussen de ontwakende behuizing. De talrijke dorpsstraatjes, een bijzondere tuin met kleine windmolentjes en enkele groenrijke doorsteken worden navenant overgenomen door de openheid van een agrarische landbouwstreek. Geen wonder: Roeselare, bakermat van de West-Vlaamse groentestreek ligt hier op een boogscheut. Ik dein verder langs verzopen en ondergelopen landschappen met een blikveld op de Rodenbachstad. Mocht je het nog niet weten, Roeselare is de Rodenbachstad aangezien Albrecht Rodenbach een bekende inwoner was en tevens stichter van tal van studentenverenigingen.

Geruime tijd volg ik de Collievijverwandelroute gelegen in de bedding van de Collievijver- en de Babillebeek die hier hun bron treffen. We moeten het helaas wat later stellen met de rand van het Moerasbos: een natuurgebied geopend in 2010 en toegankelijk voor het publiek. Doch zoals de naam laat vermoeden betreft het natte en drassige grond. Vandaag dus ontoegankelijk voor de wandelaar tenzij ik de zwemvliezen bovenhaal. Een aardig waterzonnetje houd me na de middag gezelschap andermaal uitkijkend op het vrome winterlandschap en enkele serene bedehuisjes. Lopen ditmaal een stuk langs de Babbelfietsroute af. Waar halen ze toch al die namen!

Ik stap landelijk verder tot De Ruiter, een gehucht van Roeselare. Net aan de dorpsrand wacht de rust, een vers tomatensoepje laat zich smaken. Ik kom het gehucht uit via de Oude Ruiterschool en de Sentier 34 , een trage weg. De wandeling kabbelt inmiddels rustig uit via De Most en de Ondank in de richting van Oostnieuwkerke. Eenmaal de plaatselijke ambachtenzone achter de rug, bereik ik het Brigidapark, eindigend daar waar ik enkele uurtjes voordien de wandeling had aangevat in de plaatselijke voetbalkantine. Terugblikkend op een rustige landelijke wandeling smikkel ik van twee overheerlijke en bovenal vers gebakken pannenkoeken. Want ja, de tocht had immers niet voor niks iets te maken met deze smakelijke lekkernij.