De Aletsch Arena, indrukwekkende bergcoulisse

Door het tulen gordijn van de treinwagon zie ik sneeuwvlokken dwarrelen. Ze verbergen de typische authentieke Walliser huisjes en dempen het zicht op de idyllische Zwitserse bergketen en zijn Rhonedal. Vanuit Betten Tal neem ik wat later de gondel naar Bettmeralp, een op 2000 meter hooggelegen autovrij dorp.   Een prentkaart  van een gemoedelijke besneeuwd bergdorp, omgeven door de indrukwekkende bergcoulisse van de Aletsch Arena tekent zich af op mijn netvlies.

Populaire skibestemming  

Gelegen aan de voet van de Bettmerhorn is het Walliser bergdorp Bettmeralp vooral in de winter een populaire skibestemming.  Sneeuwscooters rijden de horden skiërs op en af naar het groot aantal hotels die het gezicht bepalen van dit fraaie dorp. Bettmeralp is een zogenaamd ‘ ski in – ski out ‘ dorp waar je bijna letterlijk tot aan de voordeur van je hotel kan skiën.  Samen met Riederalp en Fliescheralp maakt het deel uit van het skigebied Aletsch Arena . Kortom, een  familiaal skigebied met 104 km aan blauwe, rode en zwarte pistes en maar liefst 35 moderne liften en bergbanen, die je dichter dan ooit bij de pistes brengen.

Fameuze bergreuzen

Ik voel me zowaar tussen al die skifanaten een vreemde eend in de bijt.  Niks is minder waar , naast skiën of snowboarden kan je hier perfect winterwandelen. Maar liefst 75 km geprepareerde paden leiden je door de sprookjesachtige sneeuwlandschappen van de Aletsch Arena. Telkens kijk je uit op het weergaloze panorama van zo’n 45 bergreuzen boven de 4000 meter en de majestueuze Aletschgletsjer.  Het wandelgebied, in 2001 uitgeroepen tot UNESCO Werelderfgoed,  biedt een ongeëvenaarde aanblik. De Jungfraujoch en Eiger liggen zo voor het grijpen.  De komende dagen ga ik op pad langs één van de spectaculairste wandelgebieden van Europa.  Alles ademt hier puur natuur.

Fenomenaal uitzicht 

Kristalheldere lucht, knerpende sneeuw, heerlijke zonneschijn, fantastisch uitzicht op de Aletsch Arena en de mooiste vierduizenders van Wallis. Samen met David Kestens – een rasechte Vlaming , die zij  hart heeft verloren aan de Aletschbergen –  ben ik helemaal klaar voor een gemoedelijke wandeling naar het naburige dorp Niederalp . We volgen een tijdlang “ de Herrenweg “, een eeuw geleden speciaal aangelegd voor  verwende Engelse toeristen.  Op alphoogte wandelen we nu eens dalend , dan weer langzaam stijgend door de besneeuwde regio en het alpendorp. Daarna nemen we de ultramoderne Kombi-Gletscherbahn Moosfluh met verschuifbaar platform om hogerop te geraken. Moosfluh is op 2335 m het eerste viewpoint op onze weg.  Op een wandelbank zou ik hier wel uren zitten turen. Het uitzicht op de Aletsch Gletsjer en de bergtoppen van de Walliser Alpen is fenomenaal. Direct aan de rand van de gletsjer ligt het Aletschwald, een bescherm natuurgebied met een bijzondere flora en fauna. 

Villa Cassel  

Berghaus Toni  

Nog een laatste maal knijp ik lang genoeg de ogen dicht om in de verte een klein streepje van de Aletschgletsjer te bespeuren.   Vijfendertig minuten later strijken we neer in Berghaus Toni.   Een klein beetje België in de bergen,  het hotel-restaurant wordt  immers gerund door de Vlaamse Britt en haar man James.  De berghut straalt degelijkheid, rust en traditie uit.  Naast een traditionele keuken met af en toe een Vlaamse touch, staan er ook een aantal Belgische bieren op de kaart.  De zeteltjes en het gezellige haardvuur, dat in de kille wintermaanden de hut omarmt, maken onze wandelbeleving helemaal af.

Racletten op 2650 meter

De avond sluiten we af met Zwitserse Gemüthlichkeit op een heel bijzonder plekje.  In Bettmeralp ligt een restaurant op 2650 meter hoogte met een schitterend zicht over de Wallis vierduizenders. Voeg daar lekker eten en muzikale begeleiding aan toe en je beschrijft Paroramarestaurant Bettmerhorn.  Elke donderdag is er raclette à volonté en fakkels.   Volgens een aloude traditie wordt de smeltende kaas op een sneetje brood of gepofte aardappel met een mes geschraapt.  Al in de middeleeuwen versterkten herders en houthakkers zichzelf met deze pittige kaas gemaakt van bergmelk. Het uitzicht op de besneeuwde bergtoppen en de Aletschgletsjer krijg je er gratis bij.  Eenmaal de avond gevallen kunnen  de waaghalzen onder ons al skiënd een fakkelaftocht maken naar Bettmeralp.  Wijselijk houden we de voetjes op de grond. Ik neem  de kabelbaan terug om het magische spektakel van oplichtende vlammetjes te volgen op hun weg naar het dal.

Sneeuwschoenwandelen  

Ook voor sneeuwschoenwandelen, sleeën of snowtubing zit je in de Aletsch Arena goed.   Na onze raclette-avond hebben we ’s anderendaags  afspraak met berggids Klaus. Er wacht ons een  avontuurlijke wandeling op sneeuwraketten naar de Gopperlücke en de dichtgevroren Blausee.  Een gids is geen overbodige luxe,  want we gaan offroad. Klaus houdt ons in de frisse winterlucht op het pad, gewoon de witte stille natuur in. Dankzij die raketten  banen we ons makkelijk een weg in de diepe sneeuw en komen we op plaatsen waar geen mens te bespeuren is.  Intussen vertelt hij honderduit over de Aletsch vierduizenders rondom ons, de sporen in de sneeuw van vossen, eekhoorn , hermelijnen en ander wild.  En bij zo’n stevige winterhike hoort halfweg uiteraard een straf opkikkertje.

De Bittmär Hutte

De wandeling vanuit het bergstation Fiesch-Fiescheralp naar de Bittmär Hutte sluit helaas onze reeks winterwandelingen af. Het is een topper, een fantastische wandelweg over het hele zonnige plateau van de Aletsch Arena.   Een allerlaatste maal kijk ik uit op de adembenemende Aletsch Gletsjer.  Met zijn 23 km lang en 2 km breed  is hij de grootste gletsjer van de Alpen.  Al is er ook een keerzijde, door de klimaatsverandering krimpt hij ieder jaar met meer dan 50 meter.  Hierna nemen we het sneeuwpad langs de Martisbergeralp en Laxeralp, waarna we het Herrenweg-pad volgen tot de romantische Bättmer-Hutte. Met Käseschnitte  en meerdere glazen Walliser wijn sluiten we onze winterbeveling in de Aletsch Arena helemaal af.